ClaudicatioNet

Claudicatio intermittens betekent letterlijk hinken met tussenpozen. In Nederland is een veelgebruikte term voor deze aandoening “etalagebenen”. Als mensen pijn krijgen tijdens het lopen, en hierdoor tijdens het lopen even rust moeten nemen, doen zij net alsof zij naar etalages kijken. Hier komt de naam etalageziekte vandaan.

Het is aangetoond dat looptherapie meestal leidt tot verbetering van de loopafstand bij patiënten met claudicatio intermittens. Uit vele onderzoeken bleek dat de maximale pijnvrije loopafstand na looptherapie duidelijk verbetert was (tot 210%). Over de precieze mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de verbetering van de loopafstand is nog weinig bekend.

Uit alle onderzoeken komt naar voren dat een loopprogramma, waarbij drie keer per week tegen de maximale pijngrens aan wordt gelopen, het beste resultaat geeft. Hierbij is de begeleiding van de fysiotherapeut een belangrijk onderdeel. De fysiotherapeut zal niet alleen het loopprogramma begeleiden, maar er wordt ook aandacht besteed aan de leefstijlveranderingen die nodig zijn om het risico op verdere problemen te verminderen. U kunt hierbij denken aan stoppen met roken, gezond eten en het ontwikkelen van een actieve levensstijl.

Fysiotherapiepraktijk Boot en Broersen biedt deze vorm van revalidatie, bij patiënten met Claudicatio Intermittens, aan en is aangesloten bij Claudicationet.

Hoe kan looptherapie de pijn in mijn benen verbeteren?Looptherapie wordt voorgeschreven aan mensen met claudicatio intermittens (etalagebenen) en is gericht op het opvoeren van zowel de loopafstand als het looptempo. Personen met etalagebenen ervaren tijdens het lopen pijn in de kuitspier of in de bilspier. Deze pijn ontstaat door een slechte aanvoer van zuurstof naar de spieren. Regelmatig wordt aan huisartsen en vaatchirurgen de vraag gesteld waarom juist lopen zo belangrijk is voor patiënten met claudicatio intermittens en waarom bijvoorbeeld zwemmen of fietsen niet hetzelfde effect heeft. Bij lopen ontstaat zuurstoftekort in de beenspieren en treedt snellerverzuring op dan bijvoorbeeld bij zwemmen en fietsen. Door regelmatig intensief te lopen, treden in de spieren die gebruikt worden bij het lopen en in de bloedvaten die naar deze spieren gaan belangrijke veranderingen op die uiteindelijk tot verbetering van de pijnvrije loopafstand zullen leiden. Hoe het precies werkt is (nog) niet bekend, maar de volgende zaken spelen een belangrijke rol:

Betere stofwisseling in de spieren

Een belangrijke verandering die onder invloed van lopen optreedt, is een verbetering van het vermogen van de actieve spieren om zuurstof op te nemen uit het bloed. Dit zorgt ervoor dat de spieren minder snel verzuren waardoor de typische pijn later of zelfs helemaal niet meer optreedt.

Betere bloeddoorstroming

Een andere belangrijke verandering die onder invloed van lopen optreedt in de beenslagaders, is dat uit de geactiveerde spieren stoffen vrijkomen die zorgen dat de bloedvaten meer open gaan staan. Hierdoor kan het bloed, met daarin de zuurstof, sneller en beter de spieren bereiken. Lopen maakt het bloed ook minder stroperig (‘dunner’), wat de doorstroming vergemakkelijkt.

Betere loophouding

Het lichaam gaat andere spieren gebruiken tijdens het lopen. Ook gaat het lopen als gevolg van de regelmatige therapie efficiënter, waardoor u met minder energie verder kunt lopen.

Lopen beter dan zwemmen of fietsen?

Ja en nee. Bij andere activiteiten, zoals zwemmen of fietsen, worden de beenspieren op andere plaatsen gebruikt. De bloedvoorziening van deze spieren is meestal dusdanig beter, dat verzuring pas veel later optreedt. Hierdoor verbeteren wel de functies van het hart en de longen, maar de nodige veranderingen in de benen treden niet op. De pijnklachten tijdens het lopen blijven dus bestaan. Dit is echter afhankelijk van de plaats van de vernauwing. Wanneer uw klachten voorkomen in de bovenbenen, kan het nuttig zijn om het lopen af te wisselen met fietsen. Bij het fietsen worden namelijk de spieren in de bovenbenen geactiveerd.Ontwikkeling van collateralen?
De gedachte achter de vorming van collateralen (nieuwe bloedvaatjes) is dat tijdens het lopen de beenspieren extra zuurstof nodig hebben en om aan deze vraag te kunnen voldoen, gaat het lichaam naar omwegen zoeken. De normale aanvoerwegen zijn immers door de slagaderverkalking vernauwd en daarom niet toereikend meer. Er ontstaan ‘collateralen’ (sluipwegen). Dit zijn kleine bloedvaten naar de spieren, die in aanleg reeds aanwezig waren, maar waar voorheen nauwelijks bloed doorheen stroomde. Deze bloedvaatjes nemen onder invloed van looptherapie gedeeltelijk de functie van de vernauwde beenslagader over.

Men heeft lange tijd aangenomen dat de ontwikkeling van collateralen de voornaamste reden is voor het vergroten van de loopafstand. Onderzoek heeft echter aangetoond dat de hierboven genoemde factoren een belangrijkere rol spelen bij het vergroten van de loopafstand. De vorming van collateralen blijft echter een veel gebruikte manier om het effect van looptherapie te illustreren. Voor adequate looptherapie moet u verwezen worden naar een hiervoor opgeleide fysiotherapeut, die u bij uw looptherapie zal begeleiden.In principe kan iedere patiënt met etalagebenen aan looptraining beginnen. Uw hart- en longconditie moeten het wandelen wel toelaten. Bij ernstige klachten op dit gebied kan looptraining niet verantwoord zijn. Om dit zeker te weten, kunt u dit het beste vooraf met uw huisarts, vaatchirurg of fysiotherapeut bespreken.

Voor meer informatie: http://www.claudicationet.nl/

Wilt u een afspraak maken voor looptherapie bij claudicatio?        Bel naar 0252-421147 of stuur een mail naar info@bootenbroersen.com